EUSKARAREN EGUNA

Abenduak 3 euskararen Nazioarteko eguna da. Euskaldun egiten gaituena, hizkuntzaren Nazioarteko eguna. Izan euskal herritar edo ez. Euskkararekiko gure harreman sentimental eta emozionala mundu guztian zabaldu nahi izaten dugu. Mugarik ez duela eta bizitzako aspektu guztietan erabilgarria dela aldarrikatzen dugu , gure hizkuntza kuttuna dela, gure ondarea, gure diamante preziatua. Eta gu bere hiztun. Bere existentzaiaren arduradun. Bere eboluzioaren oinarri. Eta nazioartean mundu mailan , entzun, ulertu eta errespeta gaitzaten defendatzen dugu. Hori eta gehiago oihukatu behar dugu, eta oihu hori eremu guztietan zabaldu, gure ardura da, euskal hiztunona.

Hizkuntza bakoitzaren atzean, mundu bat ezkutatzen da, altxor bat eta euskararen altxorra zeuk aberastu dezakezu eta zeuk gozatu

Euskera ezagutzeko eskubidea

Euskera ezagutzeko eskubidea, Euskal Herritar orori dagokion eskubidea da. Azken hogei urteetan euskararen ezagutzak ez du aurrera egiten. Bi hanka nagusi dira eskubide hau bermatzeko beharrezko: batetik, eskola genuke. Haur eta gazte guztiei euskararen ezagutza eskola bertatik zihurtatu behar zaie. Espainola eta frantsesa ezagutu behar den bezala, euskararen ezagutza bermatu behar da, ezagutze prozesuan inflexio puntua egiteko. askok sarri inposaketa ahalbidetzen dugula adierazten badute ere, oiinarrizko eskubidetzat hartu beharra dugu horren berma. Bestalde, helduak euskalduntzea izan behar da beste erronka.

GURE HIZKUNTZA

Urte andana igaro da ordutik eta euskararen egoerak aldaketak izan dituenetik ukatu gabe, egiituraz egoera oso kaskarrean dago gure hizkuntza: baztertuta eta bere lurraldean onarpen legalik gabe. Inposaturik dugun marko juridikoak euskararen lurraldea zatitzen du eta euskarari egoera legal ezberdinak inposatu. Euskaldunoi hizkuntza eskubideak sistematikoki urratzen zaizkigu, inongo lurralde bereizkeriarik gabe, funtsean, bi hizkuntza horien estatuen menpe gaudelako.

EHEaren helburu nagusiak bere horretan durau, euskaraz biziki den herria elebakarra, baina herritar eleanitzez osatua. Elebitasuna egoera iragankorra izan behar da eta ez helburua. Hizkuntzen arteko harremana gatazkatsua da, pertsona batek ezin dituelako aldi berean bi hizkuntza hitz egin, jakin ditzake, baina une oro bat erabiliko du. Kolektibo batetaz ari garenean, egoera berdina da. Hizkuntza bat baino gehiago jakin daitezke, baina bat nagusituko da erabiltzeko garaian. Egungo Euskal Herrian elebitasun sozialaren alde egiten duena, erdararen nagusigoaren eta euskararen menpekotasunaren alde jartzen ari da. Elebitasunaren gezurraren aurrean euskaldunok jasan beharreko zapalkuntza azpimarratu behar dugu: eskolaren bidez erdararen ezrpena...

EUSKAL HERRIAN EUSKARAZ

Askotan euskaldunoi leporatu izan zaigu guk ez dugula gure hizkuntza nahikoa erabiltzen, gure bitzikeriak eraman duela euskara dagoen lekura eta gezur horrek eraman izan gaitu erabilpena lehentasunezko ardatz gisa hartzera, beste esparruen gaineko balioa emanez. Baina adibideek kontrakoa erakusten dute: zein eukera du pertsona batek euskaraz lan egiteko lanbide horren prestaketa osoa erdaraz egitera behartu dutenean (lanbide heziketan edo unibertsitatean)? Nola mintzatuko da herritar bat euskaraz administrazioko funtzionario batekin, autobuseko txoferrarekin... hauek ez dakitenean?

Erabilera oso garrantzitsua da, baina berau sustatzea ez da soilik euskaldunon bizkarra zigortzea. Erabilera sustatzea euskaraz bizitzeko aukerak sortzea ere baita: ikasketak euskaraz burutu ahal izatea , hedabideak euskaldunak izatea, sendagile edo epaile euskalduna izatea. Hori gabe euskara erabiltzeko oso eremu txikia izaten jarraituko dugu.
Azken urteotako esperientziak, borrokak , lanak eta esfortzuak emaitzak ekarri dizkigu. Egia da euskararen egoera gogorra dela eta aldaketa sakonak behar ditugula egoera hori iraultzeko. Baina orain arte bezala, euskaltzaleok bildurik, euskarak behar duena aldarrikatuz eta landuz eta batez ere , egunerokotasunean irmoki aritzeak ekarriko digu etorkizun oparo bat